فریاد

داد بزن ،

عشق را ، دوست داشتن را ، بودن را ، زندگی را ...

داد بزن ،

تا به همه بفهمانی که هستی ، وجود داری ...

دیگر بس است ،

اینهمه خجالت ، اینهمه صبر ، سکوت ... پاره کن ، بشکن ،

خودت باش و آن باش که خودت می خواهی ،

مثل رعد ،

مثل برق ،

کور کن ، کر کن ،

همچون شهابی تیزرو ، به دل تاریکی ها بزن ،

برو به جنگ غم ، به مرگ تنهایی ،

بجنگ ،

داد بزن ،

دیگر به پستوی دلت پناه مبر ، فریادت را ، احساست را ،

داد بزن ،

ببین ،

ابر را ، باران را ، باد را ، طبیعت را ، آتش را ، دریا را ، کوه را ...

تو فرزند طبیعتی ، تو ارباب طبیعتی ، از او فرا گیر ،

زنده باش ، سکوت را بشکن و سکون را پودر کن ...

از طبیعت و بی پروایی او فرا گیر ،

برای زنده ماندن و زنده کردن چون طبیعت باش ،

چون عشق ، چون سبز ،

نگاهت را ، امیدت را ، نیرویت را و برق چشمانت را سبز کن ، زنده کن ، سرت را بلند کن ...

تو می توانی ، تو اگر بخواهی می توانی ،

بتاز ، برو ، برای رسیدن به ابدیت ، گذشته را فراموش کن ،

عشق را ، عقل را ، منطق را ، هرچه داری و داشته ای ، همه را از نو بساز ،

بساز و بمان ...

داد بزن ، تو زنده ای ،

نجوای دوست داشتن کافی نیست ...

آرامش بودن کافی نیست ....